In de morgen zet ik Margaret af bij de fietsverhuurzaak. Ze gaat vandaag de Legacy trail fietsen van 46 km tussen Canmore en Banff terwijl Alex en ik gaan wild water varen. Ik zet Margaret om 11.00 uur af bij de winkel waarna Alex en ik vertrekken naar Wild Water Adventures voor onze tocht over de Kicking Horse rivier. We moeten eerst nog een klein twee uur rijden. Dit avontuur was in British Columbia (BC) terwijl Canmore in de provincie Alberta ligt. BC ligt in een andere tijdzone maar achteraf bleek dat dit niet voor heel BC op te gaan. Het deel dat in de bergen ligt, gebruikt heel toepasselijk nog steeds Mountain Standard Time in plaats van Pacific Standard Time. Gelukkig waren we op tijd vertrokken dus we arriveerden netjes op tijd om 13.30 uur op de thuisbasis van Wild Water Adventures. Om twee uur begon de instructie. Omdat het water 6 graden was, kreeg je een wet suite, schoenen, een regenjas, een helm en een reddingvest. Na een busritje in een Amerikaanse schoolbus van 5 minuten werden we bij de Kicking Horse rivier afgezet. Daar kregen we nog een tien minuten veiligheidsinstructie door Bruce wat je allemaal moest doen als je overboord sloeg. Bruce was een Schot die in Minnesota (USA) woonde en werkte. Hij was leraar op een school en dit was zijn zomerbaantje. Er waren 7 rubberboten met ieder 8 gasten en een gids. We gingen de Kicking Horse rivier af die in plaats van het normale blauw nu wit zag. Dit kwam omdat het twee dagen terug flink had geregend waardoor bodemsmurrie in de rivier kwam. Van de gidsen kwamen er 5 uit Spaanssprekende landen en de laatste twee waren Sam uit Texas en Bruce, de Schot uit Minnesota. Onze boot was in de kundige handen van Dani Iglesias uit Spanje. Hij doet dit als zomerbaan en ging waarschijnlijk weer terug naar Europa na de zomer. Dani is een goede babbelaar met oog voor zijn gasten. Na een paar honderd meter varen weet hij alle namen van alle mensen in zijn boot en waar ze vandaag komen. We zitten met 4 Amerikanen, 2 Canadezen (van Filipijnse afkomst) en 2 Nederlanders en een Spaanse gids in de boot. Hij oefent alle commando’s die nodig zijn tijdens de tocht om te peddelen maar ook om op tijd vast te houden of dekking te zoeken in de boot. Onderweg komen we een stuk of 12 stroomversnellingen tegen waar we bij sommige helemaal onder water verdwijnen. De Shotgun was de heftigste en de Rollercoaster was de langste. Na ongeveer 1.5 uur was de pret voorbij en keerden we terug naar de thuisbasis. Nadat we droge kleren aanhadden gedaan en een koffie met koek hadden gedronken reden we terug naar Canmore. Dit was een tripje van klein 2 uur door mooi berglandschap. De Trans-Canada Highway bestaat nog maar sinds 1962 in zijn huidige vorm. Het is de enige snelweg van Oost naar West. Naast de Highway ligt de Canadian Pacific Railway die al in 1885 was aangelegd. De treinroute is regelmatig aangepast vanwege lawinegevaar en trajectverbeteringen. Je ziet er vrachttreinen van meer dan 1.5 km lang voorbij gaan. Er komt echt geen einde aan.

Margaret had een leuke fietstocht achter de rug. Hoogtepunten waren de beverdam en de ontmoeting met Lisa en haar man uit Santa Cruz (California). Binnen 5 minuten had Lisa haar hele levensverhaal verteld zonder dat Margaret er een woord tussenkreeg. Na de fietstocht moest ze nog een ruim een uur naar huis wandelen. Ze kwam voldaan maar moe thuis.