Dag 11 Wild Water Adventures

In de morgen zet ik Margaret af bij de fietsverhuurzaak. Ze gaat vandaag de Legacy trail fietsen van 46 km tussen Canmore en Banff terwijl Alex en ik gaan wild water varen. Ik zet Margaret om 11.00 uur af bij de winkel waarna Alex en ik vertrekken naar Wild Water Adventures voor onze tocht over de Kicking Horse rivier. We moeten eerst nog een klein twee uur rijden. Dit avontuur was in British Columbia (BC) terwijl Canmore in de provincie Alberta ligt. BC ligt in een andere tijdzone maar achteraf bleek dat dit niet voor heel BC op te gaan. Het deel dat in de bergen ligt, gebruikt heel toepasselijk nog steeds Mountain Standard Time in plaats van Pacific Standard Time. Gelukkig waren we op tijd vertrokken dus we arriveerden netjes op tijd om 13.30 uur op de thuisbasis van Wild Water Adventures. Om twee uur begon de instructie. Omdat het water 6 graden was, kreeg je een wet suite, schoenen, een regenjas, een helm en een reddingvest. Na een busritje in een Amerikaanse schoolbus van 5 minuten werden we bij de Kicking Horse rivier afgezet. Daar kregen we nog een tien minuten veiligheidsinstructie door Bruce wat je allemaal moest doen als je overboord sloeg. Bruce was een Schot die in Minnesota (USA) woonde en werkte. Hij was leraar op een school en dit was zijn zomerbaantje. Er waren 7 rubberboten met ieder 8 gasten en een gids. We gingen de Kicking Horse rivier af die in plaats van het normale blauw nu wit zag. Dit kwam omdat het twee dagen terug flink had geregend waardoor bodemsmurrie in de rivier kwam. Van de gidsen kwamen er 5 uit Spaanssprekende landen en de laatste twee waren Sam uit Texas en Bruce, de Schot uit Minnesota. Onze boot was in de kundige handen van Dani Iglesias uit Spanje. Hij doet dit als zomerbaan en ging waarschijnlijk weer terug naar Europa na de zomer. Dani is een goede babbelaar met oog voor zijn gasten. Na een paar honderd meter varen weet hij alle namen van alle mensen in zijn boot en waar ze vandaag komen. We zitten met 4 Amerikanen, 2 Canadezen (van Filipijnse afkomst) en 2 Nederlanders en een Spaanse gids in de boot. Hij oefent alle commando’s die nodig zijn tijdens de tocht om te peddelen maar ook om op tijd vast te houden of dekking te zoeken in de boot. Onderweg komen we een stuk of 12 stroomversnellingen tegen waar we bij sommige helemaal onder water verdwijnen. De Shotgun was de heftigste en de Rollercoaster was de langste. Na ongeveer 1.5 uur was de pret voorbij en keerden we terug naar de thuisbasis. Nadat we droge kleren aanhadden gedaan en een koffie met koek hadden gedronken reden we terug naar Canmore. Dit was een tripje van klein 2 uur door mooi berglandschap. De Trans-Canada Highway bestaat nog maar sinds 1962 in zijn huidige vorm. Het is de enige snelweg van Oost naar West. Naast de Highway ligt de Canadian Pacific Railway die al in 1885 was aangelegd. De treinroute is regelmatig aangepast vanwege lawinegevaar en trajectverbeteringen. Je ziet er vrachttreinen van meer dan 1.5 km lang voorbij gaan. Er komt echt geen einde aan.

Margaret had een leuke fietstocht achter de rug. Hoogtepunten waren de beverdam en de ontmoeting met Lisa en haar man uit Santa Cruz (California). Binnen 5 minuten had Lisa haar hele levensverhaal verteld zonder dat Margaret er een woord tussenkreeg. Na de fietstocht moest ze nog een ruim een uur naar huis wandelen. Ze kwam voldaan maar moe thuis.

Dag 10 Bear Country

Na een mooie WK finale Kroatië-Frankrijk met reactie voetbal van Frankrijk en Modric als echte spelverdeler, gingen we een wandeling maken in bear country. Dit is voor de eerste keer dat we bear spray meenemen, want we kunnen beren tegenkomen. Bear spray gebruik je op een beer als een soort pepper spray.De wandeling voerde ons naar Grassi Lakes door het dennenbos. Op het eind was een steile klim maar het was het helemaal waard. De meertjes waren kristalhelder. En de bonus was dat er een geocache was verstopt. Ik moest hiervoor een beetje over de rotsen klauteren maar dat is onderdeel van de pret. Het was een populaire wandeling dus we waren niet alleen op de berg. Dit was niet erg want een van de tips was om met vier of meer mensen te wandelen om de beren weg te houden. Een andere tip was om geluid te maken zoals zingen zodat de beren niet plotseling verrast worden door je komst. Na een leuke wandeling van een paar uur was het tijd voor een ijsje op de terugweg. De ijssalon in Canmore was gehuisvest in een oude schoolbus. Ik kon eindelijk de smaak ‘maple walnut’ proeven. Deze smaak kom je alleen in Canada tegen. Het wachten in de rij voor ons ijsje en een vanilla shake voor Alex werd opgevrolijkt door een straatmuzikant met een elektrische gitaar. Deze speelde meezing liedjes en een heel goed op de gitaar. Hij kreeg bij ieder liedje applaus.

Thuisgekomen ging Margaret op zoek naar een geocache in de buurt met travelbugs. Ze vond uiteindelijk een travelbug hotel op een paar km afstand. Het hotel was bij de oprit naar de snelweg net als een echt hotel. Het hotel was snel gevonden en we namen 2 van de 4 travelbugs mee. Aan een travelbug is meestal een missie verbonden. Een van onze travelbugs wil naar Texas waar Margaret in oktober naar toegaat om Sandi te bezoeken. De andere wil gewoon de wereld rondreizen met een foto van iedere plek waar het verborgen wordt.

Vanavond gaan we uit eten bij Rocky Mountain Flatbread met de beste pizza van Canmore uit een echte stenen pizza oven. Tijdens het wachten voor het eten bezochten we nog een lokale boekwinkel waar Alex en ik een boek kochten. Ik ben bijna door mijn boeken heen dus ik heb aanvulling nodig. Na een mooie dag gingen we nog van ons balkon genieten en wachten op de sterrenhemel. Deze was niet super maar dat mocht de pret niet drukken.

Dag 9 Rustdag in Canmore

Vandaag gebruiken we als rustdag. Nadat Margaret de was heeft gedaan en ik België van Engeland heb zien winnen, vullen we onze voorraden aan met inkopen bij de Safeway supermarkt. Na de lunch gaan Margaret en ik op pad om in de buurt te wandelen en een of meer geocaches te scoren. Het doel is om een geocache, een doosje dat verborgen is op bepaalde geo-coördinaten, te vinden waarin een trackable zit. Een trackable is een voorwerp dat je mee kunt nemen en in een andere geocache kunt stoppen. Een trackable heeft een unieke code waarmee je dit voorwerp via de geocache.com website op zijn reis van geocache naar geocache kunt volgen. Helaas zaten in de geocaches vandaag geen trackable. Na een wandeling van drie uur waren we weer terug op onze thuisbasis. Voor het avondeten gaan we met de auto op pad op zoek naar wild zoals een beer, een eland of een wilde geit. We rijden over een onverharde weg de bergen in maar er is geen loslopend wild te vinden. Er zijn wel de nodige andere mensen op hetzelfde idee gekomen want het is redelijk druk op deze gravelweg.

Morgen gaan we het lopend proberen op een wandelpad in de bergen. Het advies is om beerspray te kopen voor het geval dat!

Dag 8 Lake Louise

Vandaag is het 21 jaar geleden dat Margaret en ik elkaar voor het eerst ontmoette in New Orleans. Het is en blijft een speciale dag. Na onze ochtendrituelen reizen we af richting Lake Louise, een van de mooiste meren in de ‘Canadian Rocky Mountains’. Een schitterend meer met lichtblauw smeltwater omgeven door hoge bergen. Omdat dit meer in alle toeristenwebsites staat, is het heel druk in de zomermaanden. Het meer is in mei nog bevroren en van juni t/m oktober in vloeibare vorm te bewonderen. Omdat er niet voldoende parkeerruimte is bij het meer parkeren we bij Lake Louise Gondola. Vanaf deze attractie brengt een gratis shuttle ons naar het meer. De toeristenwebsites hebben niet gelogen want bij het meer barstte het van de mensen uit alle windstreken. Gelukkig werd het gauw rustiger toen we het wandelpad langs het meer betraden. Het wandelpad voerde ons naar de andere kant van het meer waar je een uitzicht had op de andere kant en een close up van de sneeuw op de bergen die het meer voeden. Het weer was schitterend dus dit was een mooie wandeling met schitterende doorkijkjes. Na de wandeling gingen we nog met de gondola omhoog de berg op. In de winter is dit een skigebied. In de zomer wordt een van de liften gebruikt om mensen halverwege op de berg te zetten. Hier heb je een mooi uitzicht op de Lake Louise. De liften gingen over een beschermd berengebied maar we hebben helaas geen beren gezien. Een Nederlandse vrouw die ik in de shuttle bus ontmoette, had wel een zwarte beer gezien vanuit de gondola. Helaas waren wij niet zo gelukkig.

Toen we thuis kwamen, hadden we wel geluk want er stond een flink hert in onze achtertuin. Het hert rende niet weg maar ging rustig liggen herkauwen in het struikgewas achter ons huis.

Margaret en ik vierden onze speciale dag door samen uit eten te gaan in het restaurant de Iron Goat aan de voet van onze heuvel. Hier aten we lekker op het terras met een lokaal biertje en met vrij uitzicht op de drie gezusters. Deze bergen zien we ook vanaf ons balkon maar er staat een boom in de weg. Alex ging niet mee want hij was in slaap gevallen op zijn bed. Blijkbaar een combi van tekort slaap en een inspannende dag. Op de terugweg namen we knoflook pizzabrood voor hem mee van ‘onze’ lokale pizzeria.

Dag 7 Calgary Stampede

Vandaag brengen we een bezoek aan de Calgary Stampede. De Calgary Stampede adverteert met de slogan The Greatest Outdoor Show on Earth. Van 6 – 15 juli is het feest op een terrein midden in Calgary met kermisattracties, muziekoptredens, dierenshows, landbouw tentoonstelling en rodeo’s. Om er te komen daalden we om 10.15 uur af van de bergen richting Calgary. Dit is een trip van ruim 100 km. Ik had de TomTom afgesteld midden op het festivalterrein dus daar konden we niet parkeren. Gelukkig vonden we op loopafstand een parkeerterrein voor de dag. Bij de ingang liepen we meteen tegen een corn dog kraam aan. Corn dog is echt festival eten. Het is een hot dog in deeg uit de frituur. Je eet het op een stok. Ze hadden corn dogs in verschillende smaken. Margaret en Alex hadden een classic en ik nam er een met Jalapenos , een soort spaanse peper. We verkenden eerst de hallen met vee voornamelijk schapen, paarden, koeien , kippen en schapen. Het zag er allemaal simpel uit hoewel de paarden indrukwekkend waren. Het waren grote sterke paarden voor het trekken van wagens zoals Clydesdales. Verder liepen we over het kermisterrein en namen een kijkje bij de motorcross stuntrijders. Na een sandwich in de food court gingen we richting het rodeo stadion. Dit was de hoofdattractie. We zaten op de 7^e niveau in het stadion dus dat was een flink aantal trappen op. De rodeo was opgebouwd op de paardenrace baan met rondom de tribune van de paardenraces en tijdelijke tribunes opgezet voor de Stampede. Er konden 21.000 toeschouwers in het tijdelijke stadion. Met een prijzengeld van 2 miljoen is het een van de grootste rodeo’s van de wereld. De show werd geopend met een drum en showband en het Canadese volkslied waarna de rodeo begon. Het was een aaneenschakeling van verschillende onderdelen zoals paard zonder zadel, met zadel, een tonnenrace, vangen van een kalf met een lasso en dan vastbinden van zijn poten, stier worstelen, rijden op een stier en nog een paar wedstrijden voor kinderen zoals de wilde pony race. De show werd opgevrolijkt door een clown voor de dode momenten als er gewisseld werd tussen de wedstrijden en een acrobaat die het publiek vermaakte. Het meest gevaarlijke was het rijden op een stier en meest boeiende was paard zonder zadel, meest interessante de tonnenrace (enige vrouwenonderdeel) en het moeilijkste kalf vangen want hierbij ging het meeste mis. Tijdens de rodeo was er altijd een begeleidende muziek meestal een pakkende rock & roll liedje. Er kwamen veel goede liedjes voorbij zoals van ACDC, Bryan Adams, John Denver, Lynerd Skynyrd, Justin Bieber. Tijdens iedere winnaarsronde speelde ze 'All I do is win' van DJ Khaled. De rodeoshow duurde meer dan 3 uur maar doordat alles zeer snel ging, we verveelden ons geen moment. Sommige onderdelen duurde maar 4-5 seconden zoals kalf vangen per deelnemer. Om 17.15 uur reden we weer blij en vermoeid richting Canmore nadat we bij de uitgang nog wat corn dogs hadden gekocht. Hoewel het spitsuur was, ging de snelste route dwars door het centrum van Calgary. Calgary is een zeer uitgestrekte stad met alleen wat hoogbouw in het centrum. De stad heeft 1.3 miljoen inwoners en is daarmee de derde stad van Canada. Om 18.30 uur waren we weer thuis om te genieten van een mooie avond met uitzicht op de bergen.

Dag 6 Canmore en Banff

Margaret en ik waren op tijd wakker want een tijdsverschil van twee uur helpt daarbij goed. Het ontbijt aten we op ons balkon met uitzicht op de bergen. Er waren eerst nog in wolken maar de zon verdreef deze snel. De schaduwen op de bergen veranderen met de stand van de zon dus ons schouwspel veranderde continu. Na het ontbijt gingen we een wandeling maken richting Canmore centrum. Ons huis is op een heuvel gelegen, een stukje buiten het dorp. In Canada is flink de ruimte dus het dorp is zeer uitgestrekt. Onze bestemming was Main street Canmore via een wandelpad langs een kreek met de naam Boardwalk. Na de koffie gingen we om 9.30 op pad want we wilden voor de aftrap Kroatië-Engeland weer thuis zijn. Het pad voerde ons door een woonbuurt, onder de snelweg door naar het wandelpad langs de kreek. Het was een pad van planken die door ondergelopen oeverlanden naar het centrum voerde. Aan het begin van de hoofdstraat was een oude kazerne van de Royal Canadian Mountain Police. Ze waren in 1893 neergestreken in Canmore. Nadat Canada onafhankelijk was geworden in 1867 stuurde de regering een paar honderd politieagenten van de RCMP naar het wilde westen om wat wet en regelgeving in te voeren. Op de terugweg hebben we nog onze eerste geocache in Canada gescoord. Gelukkig was deze redelijk goed te vinden omdat de container redelijk groot was. Meestal is het een klein plastic filmrol container maar dit was meer een broodtrommel formaat. We waren op tijd terug voor de halve finale Kroatië-Engeland. Gelukkig won uiteindelijk het team dat het beste speelde, alerter was en de moed nooit opgaf.

Na de wedstrijd gingen we Margaret en ik nog een geocache scoren. Deze lag hoger op de berg maar hadden we binnen 15 minuten gevonden. Op het eind van de middag gingen we naar het plaatsje Banff toe om naar de plaatselijke bioscoop te gaan. Banff is de naamgever van Banff National Park, het oudste nationale park van Canada. Het is altijd leuk om naar een lokale bioscoop te gaan. Zo leer je dat midden in de zomer nog reclame wordt gemaakt voor skiën. Dat dit een skigebied is kun je ook zien aan de vele auto’s met een skibox op het dak. We hebben Jurassic World Fallen Kingdom gezien. Voor de liefhebbers, de vorige film was leuker, grappiger en verrassender. Vanavond eten we thuis. Margaret en ik een salade met kip met een glas Canadese wijn op het balkon met uitzicht op de zonsondergang. Alex zijn mac-and-cheese op zijn kamer. Morgen brengen we een bezoek aan de Calgary Stampede, de grootste outdoor show ter wereld.

Dag 5 Onderweg naar de Rockies

Na een paar uur slapen stonden we ultra vroeg op zodat we om drie uur konden wegrijden. Op het eerste stuk door landelijk New Jersey kwamen we veel herten tegen, sommige stonden langs de weg te grazen en anderen waren aan het oversteken. Vier paar ogen tuurden de weg af. Alex maande mij meerdere malen om rustiger te rijden. We telden er ongeveer veertien stuks voordat we de snelweg bereikten. Het was een dik uur rijden naar het vliegveld. Ik zette Alex met onze koffers af bij terminal A en Margaret en Betty bij terminal C. Betty vloog om 6.15 uur naar Florida voor twee weken terwijl wij in Canada zijn. Om 4.30 uur schoven we door de veiligheidscontrole. Ons vliegreis van vijf uur richting Calgary vertrok netjes op tijd om 6.55 uur. Onderweg nog proberen de verloren slaap in te halen. Dit lukte slecht. Tijdens de landing zag je een vlak land zonder bomen met hier en daar een boerderij. Het vliegveld van Calgary is super ruim en super rustig. Zoals in Hawaii de mensen in een Hawaii shirt lopen, dragen de mensen in Calgary een cowboy hoed.

Er was een aparte rij bij de douane voor buitenlandse paspoorten anders dan USA. Ik was een van de weinige in deze rij tezamen met Margaret en Alex dus dat ging lekker snel.

Na een flinke wandeltocht naar het huurauto centrum gingen we op weg richting Canmore in onze Jeep Compass. Dit is een compact SUV met 4WD. Grappig om te zien was dat onze auto aparte standen had voor sneeuw, zand en modder !! De rit was 122 km, voornamelijk over een lange rechte weg, de Trans Canada High Way, richting de bergen.

Aangekomen in ons huis met uitzicht op de bergen, kwam ik tot de ontdekking dat ik mijn ipad in het vliegtuig had laten liggen. Ik was bezig om een e-book te lezen op de ipad en was hem vergeten terug te doen in mijn rugzak. Snel contact gezocht met de vliegmaatschappij via telefoon, website en facebook maar Air Canada wilde alleen maar communiceren via een web-formulier. Hierdoor is de kans dat ik mijn ipad terugzie tot vrijwel nul is gedaald. Heel jammer.

Gelukkig waren we net op tijd voor de halve finale Frankrijk – België. Een spannende wedstrijd maar helaas geen goed resultaat voor onze Zuiderburen. Bij grote wedstrijden zie je de goede spelers opstaan zoals Hazard, de Bruyne, Mbappé en Drogba.

Na de wedstrijd gingen we het dorp in om inkopen te doen bij de plaatselijke Safeway supermarkt. Hier bleek dat van al onze bank- en creditcards alleen de Visa card werkte. Het is altijd een verrassing welke kaarten het doen.

’s Avonds op tijd gegeten want twee uur tijdsverschil met New Jersey, bij Red Rock Pizza. Dit is de buurtpizzeria op loopafstand. Ze hadden pizza’s die je alleen in Canada tegenkomt zoals met bacon en maple syrup of met lamskoteletten. Hun topper en favoriet van Alex was pizzabrood met knoflook.

Tijd om vroeg te gaan slapen na deze enerverende dag.

Dag 4 Klusjesdag

Deze dag nog snel een aantal klusjes rond het huis doen. Vooral het snoeien van een aantal bomen. In de winter met de sneeuw buigen ze flink door dus Betty wil ze een kopje kleiner snoeien. Zo gezegd, zo gedaan. Het was een warm klusje want de takken waren al flink dik geworden. Margaret is met de was bezig want morgenvroeg vertrekken we richting Canada. We reizen af om 3.00 uur in de nacht. We zetten Betty op het vliegtuig richting Florida en wij vertrekken richting Calgary.

Op het eind van de middag verkennen Margaret en ik nog het nieuwe park in Frenchtown, Frenchtown Preserve. Het is een stukje ongerepte natuur aan de rand van het dorp waar een groot deel van het jaar op herten gejaagd mag worden. Er hingen overal waarschuwingsborden en het advies om oranje kleding te dragen.