Dag 19 Laatste wandeling in de Rockies

Onze twee weken in de Rockies zijn bijna afgelopen. Het is tijd om nog een laatste wandeling te maken. Omdat het vandaag buien met onweer is, doen we de wandeling in het dal en niet in de omringende bergen. We doen de Three Sisters wandeling en daarna nog een korte wandeling om Quarry Lake. Op een paar druppels na houden we het droog en schieten we onze laatste plaatjes van de omgeving. Het is weer een ander gezicht met de wolken om de bergen heen. Hoewel de wandeling door het dal gaat, lopen we toch door berengebied. Er wordt geadviseerd om beerspray mee te nemen die we waren vergeten. Gelukkig geen beren en komen we alleen een paar herten tegen die rustig grazen langs het wandelpad. Alex vertelt tijdens de wandeling honderduit over het boek dat hij de afgelopen dagen aan het lezen is. Hij is bij hoofdstuk 666 van de 1314. Helaas zijn de vertalers nog maar tot hoofdstuk 722 gekomen. De maximumtemperatuur is ook aardig gedaald deze laatste dag. In het begin van ons verblijf was het 25-27 graden, na onze roadtrip 20-21 en vandaag is het Nederlands weer, bewolkt, een druppel regen en een maximale temperatuur van 16 graden. Vanavond eten we bij de Iron Goat, het restaurant aan de voet van onze berg. Onze laatste kans om een Canadese steak te eten. Alex wil graag een cheeseburger hebben want die heeft hij nog niet gehad tijdens zijn verblijf in Canada. In het restaurant gaat echter Alex toch voor de drie soorten spareribs terwijl wij genieten van onze steak. Door het raam kijken we voor het laatst naar de Three Sisters bergtoppen. Vanavond inpakken want morgen gaan we op tijd op pad richting vliegveld.

Dag 18 Moraine Lake

Om vijf uur gaat de wekker want we hopen voor half acht bij Moraine Lake en de vallei van de tien bergpieken te zijn. Dit is een uur rijden vanaf Canmore. De zon schijnt in onze rug als we richting Lake Louise rijden om de weg te nemen naar Moraine Lake. We arriveren vlak voor half acht en zijn eerste getuigen dat de weg naar Moraine Lake wordt afgesloten voor normaal verkeer. Dit betekent de auto parkeren in Lake Louise en een shuttle bus nemen (voor 42 CAD). De eerste shuttle bus vertrekt om 8.00 uur en is afgeladen vol. We arriveren toch nog voor de grote menigte bij Moraine Lake en de vallei van de tien bergpieken. Het meer is een plaatje omringd door de tien bergpieken. We beklimmen de opgestapelde berg rotsblokken die de vallei blokkeert zodat het meer niet leegloopt. Dit geeft een prachtig uitzicht op het meer en de omringende bergen. Nadat we veel plaatjes hebben geschoten maken we een wandeling langs het weer. Het is gelukkig niet superdruk op het wandelpad. Als we terugkomen op parkeerplaats zien we grote touringcar bussen hun lading lossen voor een bezoek aan Moraine Lake. Na de wandeling nemen we de shuttle bus weer terug naar de parkeerplaats bij het winkelcentrum voor onze auto. De parkeerplaats is ook hier in een gekkenhuis verandert. We eten hier nog lunch van Trailhead Café, een Canadian Club wrap en een Reuben sandwich voordat we terugreis aanvaarden. Op de terugweg scoren we nog een geocache bij de Vermillion Lakes die net buiten Banff liggen. In de meren weerspiegelt zich mooi de bergen en de lucht.

We zijn ruim op tijd terug voor Margaret haar middagdutje en haar show, The Bachelorette.

dag 17 Hanging out in Canmore

Uitslapen was het devies vandaag. Margaret had een afspraak bij de masseuse geboekt in Canmore ‘centrum’ terwijl ik aan mijn reisjournaal werkte. Omdat de laptop in Canmore was achtergebleven, had ik een achterstand opgelopen. Alex was aan het lezen in zijn Japanse novelle die uit meer dan 700 hoofdstukken bestaat. Hij was bij hoofdstuk 200 dus hij heeft nog even te gaan.

In de middag heb ik op het balkon mijn laatste boek uitgelezen. Hiermee was ik door mijn voorraad heen dus snel naar de boekenwinkel. Dit kwam mooi uit want Margaret en ik gingen nogmaals proberen om naar het restaurant ‘Where the bison roam’ te gaan. Nadat ik twee boeken had ingeleverd en twee boeken had aangeschaft in de boekenwinkel, schoven we aan tafel. In het restaurant waren we omringd door Nederlanders, allemaal dames. Het eten smaakte ons goed met een Canadees biertje erbij. Na het eten gingen we wild spotten. We hoopten meer geluk te hebben in de schemering. We reden een uur over een hobbelige gravelweg door de bergen. De hoeveelheid wild viel ons tegen maar Margaret zag eindelijk een paar wilde berggeiten en verder nog een paar konijnen en een hert. Weer geen beren. Hoewel volgens het visitor center de nodige wandelingen zijn afgesloten vanwege grizzlybeer gevaar. De beren komen naar beneden om te eten van de rijpe bessen.

Na een beetje lokaal nieuws te hebben gekeken, gingen we op tijd naar bed want morgen gaan we vroeg op pad.

Dag 16 de Icefields Parkway

Margaret en ik gingen voor het ontbijt de Sunwapta watervallen bekijken. Ik had per abuis de wekker om 5.45 uur gezet dus we waren op tijd wakker. De watervallen lagen dichtbij ons hotel. Hoewel het nog vroeg was, voor 8.00 uur, was er al een bus met toeristen gearriveerd om ook de watervallen te bezoeken en daarna de souvenirwinkel bij ons hotel. Behalve de bustoeristen was het nog rustig bij de watervallen. Nadat we Alex hadden hadden gemaakt, gingen we ontbijten en op pad de Icefields Parkway af. De weg deed zijn naam eer aan want het was flink koud met 6-7 graden en af en toe een regendruppel. Onze eerste stop was Bubbling Springs, een plek met drijfzand waar we de enige bezoekers waren. Hier was een geocache verstopt in het bos dus twee vliegen in een klap. Onderweg stopten we nog bij diverse andere stops en viewpoints zoals Tangle Falls, Stutfield Hanging Glacier, het Columbia Icefields Discovery Centre en Peyto Lake. Omdat het weer niet super was, koud en regen, deden we geen lange wandeltocht in het park. De Icefields Parkway voert door Jasper National Park en Banff National Park. Voordat we het park verlieten, zagen we nog een zwarte beer langs de weg. Deze was niet moeilijk te spotten want iedereen reed stapvoets langs de beer. We waren weer blij om in ons eigen huis te arriveren in Canmore. Het was er nog lekker warm. Margaret ging meteen met de was aan de slag zodat we fris het bed in konden duiken. We sliepen heerlijk in onze ‘eigen’ bed met het raam open voor de frisse berglucht en met het vooruitzicht dat we konden uitslapen.

Dag 15 Roadtrip door de Rockies part 2

Vrijdagochtend zetten we onze roadtrip voort richting de Icefields Parkway, in Jasper National Park. Deze route ging langs Kamloops, een plaats waar Margaret graag wilde stoppen. Onderweg stopten we bij de High Five Diner in Little Fort, een plaatsje langs de Yellowhead Highway richting Jasper National Park. De High Five Diner was precies wat we zochten, een lokaal restaurant met lokale gerechten in een aparte ambiance. De High Five Diner was een eenvoudig restaurant met allerlei klassieke gerechten uit de jaren vijftig zoals een patty melt, een soort cheeseburger tussen 2 sneetjes brood voor Margaret en een shepherd’s pie voor mij. Ze hadden ook een vitrine met eigen gemaakte taarten. Tijdens onze rit steeg de weg richting de bergen en daalde de temperatuur naar 9 graden. Onderweg zongen Margaret en Alex liedjes. Margaret om wakker te blijven tijdens het rijden en Alex omdat hij niets had om te lezen op zijn telefoon. In het plaatsje Jasper gingen we nog benzine tanken zoals vele anderen want op de hele Icefields Parkway is er geen benzinestation voor 238 km. Langs deze weg is er ook geen bereik met de telefoon of internet. Om 20.00 uur arriveerden we in Sunwapta Rocky Mountain Lodge Resort middenin Jasper National Park aan de Icefields Parkway. In de schemering reden we voorzichtig over deze weg naar ons hotel. Margaret hoopte beren of andere wilde dieren te zien maar helaas. Onze originele hotel had ons omgeboekt naar Sunwapta Rocky Mountain Lodge. We hadden voor onszelf prachtige voorstellingen gemaakt van een luxe resort maar het hotel bleek heel eenvoudig van uitvoering. Het was een groot houten gebouw met kleine, veel te hete kamers en te kleine bedden. Buiten was het fris, 8-9 graden zodat we onze warme kleding goed konden gebruiken. Gelukkig was er een restaurant bij het hotel waar we om 21.30 uur terecht konden. We werden geholpen door een aardig serveerster die iedere zin afsloot met ‘of course’. Om 22.30 uur waren we gereed om te gaan slapen na onze lange reis.

Dag 14 Wijnproeven in de Okanagan Vallei

Gelukkig heeft onze kamer airconditioning want het is bloedheet in Kelowna, 34 graden. Margaret en ik gaan vandaag wijnproeven rondom Kelowna. Alex neemt een rustdag op de kamer. Onze eerste stop is Mission Hill, een wijnmaker die het groots aanpakt. Een mooi wijnlandgoed met zomeravond concerten zoals met Sheryl Crow , een grote parkeerplaats, een grote wijnproeflokaal en een restaurant. De wijnproeverij is op zijn Amerikaans. Voor een bedrag krijg je een vast aantal van te voren bepaalde wijnen te proeven. Margaret koos 6 wijnen voor een tientje terwijl ik 5 wijnen voor 15 euro nam. Zo konden we samen 11 wijnen proeven. Als je wijnflessen kocht dan ging het bedrag af van de aankoop. Deze verleiding konden we niet weerstaan waarna we met een doos wijnen naar buiten gingen. Het volgende wijngoed Cedar Creek bleek gesloten te zijn vanwege de branden waarna we bij een klein wijngoed St. Hubertus uitkwamen. Dit was eenvoudig van uitvoering en inrichting en een stuk goedkoper. De proeverij kostte maar 4 CAD. Onze lunch genoten we op het terras aan het meer van hotel El Dorado. Onze bestelling liet lang op zich wachten maar het was geen straf met uitzicht op de haven met motorbootjes, het meer en de andere gasten. Op de weg terug naar het hotel, stopten we nog om een foto te maken van een gek verkeersbord nl. 'report impaired drivers', vrij vertaald rapporteer rijders die niet in staat zijn om te rijden. Een ander vreemd verkeersbord is 'Stop Line' met een grote pijl naar de stopstreep. Dit bord staat bijna bij iedere stopstreep dus het land staat er vol mee. We hadden ruim de tijd om van het zwembad van ons hotel te genieten. Onze reservering voor het diner bij het meest hippe restaurant van Kelowna, Raudz was pas om 21.00 uur. Raudz was gelegen in het centrum van Kelowna waar veel actie was. Het was een half uur lopen naar het restaurant wat ons door het oude centrum van Kelowna voerde met leuke klassieke houten huizen uit het begin van de vorige eeuw. Het restaurant Raudz viel mij helaas tegen in vergelijking met de vorige avond. Na ons diner gingen Margaret en ik nog een geocache scoren in het lokale park aan het water. Gelukkig konden we de geocache vinden in het donker waarna we door een stil en rustig Kelowna naar ons hotel terug wandelden.

Dag 13 Roadtrip door de Rockies

Vandaag start onze roadtrip met als eerste stop Revelstoke. De weg gaat grotendeels over Highway 1, Trans-Canada Highway. We rijden van de ene kant van de Rockies naar de andere kant. Roger’s Pass is de hoogste bergpas. Naast de weg zien we regelmatig de Canadian Pacific spoorweg opduiken. In Revelstoke, een ritje van 3.5 uur, brengen we een bezoek aan onze originele homeexchange partner, de Madlung familie. Ze moesten vanwege familieomstandigheden opgeven waardoor we in Canmore zijn terechtgekomen. Revelstoke is een echte wintersportplaats en ligt in British Columbia, een uur tijdverschil met Canmore. We hadden een leuk gesprek met Carol, een ‘special needs teacher’ en haar man is elektromonteur. In Revelstoke valt ieder jaar bergen sneeuw. Op een dag kan er wel een meter sneeuw vallen. In Canada zijn ze hier aan gewend dus nadat je je auto sneeuwvrijgemaakt hebt, ga je gewoon naar je werk. De scholen in Canada kennen ook geen sneeuwvrij dagen want dan zouden de leerlingen vrij zijn. Overal onderweg zagen we borden dat je van 1 oktober t/m 31 maart winterbanden moest gebruiken. Carol vertelde dat het vanaf oktober kouder werd en dat er vanaf eind november sneeuw viel. De kou kwam eerder en de sneeuw kwam later. In haar jeugd was er altijd rondom 31 oktober, Halloween, al sneeuw. Carol had voor ons lunch verzorgd die we buiten op de patio opaten met uitzicht op haar tuin met vijver. Regelmatig waren er zwarte beren te zien in haar tuin. Ze vertelde verder dat ze voor grote boodschappen of een bezoek/behandeling in het ziekenhuis 180 km/3 uur rijdt naar Kelowna. Kelowna is ook onze eindbestemming vandaag. Ze gaf ons nog goede tips mee voor leuke restaurants en activiteiten zoals een fietstocht. Na een heerlijke lunch gingen we op weg naar Kelowna naar ons Capri Coast hotel. Onderweg stopten we nog bij een Dutch Dairy Ice Cream winkel in Sicamous voor een echt ‘Dutch-Canadian’ ijsje. Ze hadden in deze winkel allerlei typisch Nederlandse producten zoals friese kruidkoek, jan hagel koek en spritsen en bolletje beschuit ! Nadat we ons geïnstalleerd hadden, gingen we naar restaurant SmackDAB in het Manteo hotel gelegen aan het water. Kelowna ligt aan de oostkant van het Okanagan meer met rondom heuvels. De zonsondergang was helaas een beetje mistig vanwege de rook van de branden die woedden rondom Kelowna. Dit is een jaarlijks terugkerend fenomeen in deze regio. Het eten was voortreffelijk, onze beste maaltijd in Canada.

Dag 12 Banff Hot Springs

In de ochtend doen we het rustig aan. Genieten van ons balkon en terras maar het wordt al snel te warm. Het is 29-32 graden in Canmore maar de nachten zijn fris 9-12 graden. De lucht is droog dus er is geen ochtenddauw op onze stoelen in de ochtend. ’s Middags gaan we naar de Hot Springs van Banff. Dit is natuurlijk warm bronwater uit de bergen. Gelukkig hebben ze het zwavel eruit gehaald. Dit warme bronwater was de start van Banff National Park in 1886. Het treintraject was net aangelegd en er waren passagiers nodig. Een mooie toeristische attractie ging daarbij zeker helpen.

Op weg naar de Hot Springs bracht Margaret nog de recycling weg. Ze kwam hierbij lelijk ten val en viel recht op haar gezicht op het beton. Afgezien van een scheve bril, een bloeduitstorting in haar oog en een zere schouder en nek valt de schade mee. Snel naar de Hot Springs voor het helende water.

Het water was 39 graden warm dus flink aan de warme kant. Het advies was om niet langer dan 10 minuten achter elkaar in het water door te brengen. In het bronbad waren nog twee andere Nederlandse families. Met een familie nog een praatje gemaakt. Ze sliepen in een klein tentjes op de camping van de Nationale Parken. Ze waren ervaren kampeerders. Het viel hun tegen hoe druk het was overal. Ze hadden zelfs een plekje moeten reserveren op de camping. Ze waren ook teleurgesteld in het aantal wilde dieren. Ze waren wel anders gewend in Namibië en Botswana.

’s Avonds gingen we nog snel naar de opticien om Margaret’s bril recht te laten zetten want morgen gaan we voor een paar dagen rondtrekken. Eerst naar Kelowna een stad in een wijngebied en daarna naar Jasper midden in Jasper National Park. We werden bij de opticien aardig geholpen en kregen wat lokale wetenswaardigheden te horen. De maanden juni – september zijn superdruk. Daarna is het rustiger. Er zijn drie high schools in Canmore (14.000 inwoners). Een Franse met 30 leerlingen, een katholieke met 110 leerlingen, en een openbare met 800 leerlingen. De laatste jaren groeit de stad Canmore aanzienlijk. In 1988 met de Olympische Spelen waren er nog maar 4000 inwoners. De mensen in Canada zijn super beleefd en heel behulpzaam.

Om de dag toch nog goed af te sluiten zijn Margaret en ik nog gaan eten bij The Trough Dining Co. in het centrum. We werden bediend door een Koreaanse Belgische(!) serveerster Anne die 7 jaar geleden naar Canada was gemigreerd. Onze eerste keuze ‘Where the buffalo roam’ ging niet door want de kok had geen zin vandaag. We sloten de avond af met een lekker drankje op ons balkon waar we een mooie rode zonsondergang zagen. We zitten op ongeveer dezelfde breedtegraad als Nederland dus de zon gaat laat onder.